خدایا مرا وسیله ای برا ی صلح و آرامش قرار بده. بگذار هر جا تنفر است بذر عشق بکارم. هر جا آزردگی است ببخشایم . هر جا شک است ایمان ، هر جا یأس است امید ،هرجا تاریکی است ، روشنایی  و هر جا غم جاری است شادی نثار کنم.

الهی توفیقم ده که پیش از طلب همدردی ، همدردی کنم. پیش از آن که مرا بفهمند ، دیگران را درک کنم .پیش از آن که دوستم بدارند ، دوست بدارم، زیرا در عطا کردن است که می ستانیم و در بخشیدن است که بخشنده می شویم و در مردن است که حیات ابدی می یابیم.

بگذار به جای این که دعاکنم تا از خطر ایمن باشم بی مهابا به مصاف آن بروم.

بگذار به جای این که برای تسکین دردم التماس کنم توانایی غلبه یرآن را داشته باشم.

بگذار به جای این که در جبهه ی نبرد زندگی ، دنبال متحد بگردم به توانمندی های خود متکی باشم.

بگذار به جای این که نگران خود باشم ، دل به صبری ببندم که آزادی ام را نوید می دهد.

عطایی کن تا از بزدلی فاصله بگیرم و رحمت تو را نه تنها در موفقیت هایم بلکه آن را هم چنین در شکست هایم احساس کنم.

آمین.